สวัสดีค่ะหนูชื่อว่าน้องน้ำผึ้ง หนูเป็นนักศึกชั้นปีที่สี่และเป็นนักศึกษาฝึกงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งหนูโชคดีมากค่ะเพราะพี่ๆที่บริษัทเอ็นดูหนูกันเป็นอย่างมากโดยเฉพาะพี่หัวหน้างาน พี่หัวหน้าเป็นคนที่หล่อมากๆค่ะ สูง ใหญ่หมายถึงตัวนะคะหุ่นดีมากๆเลยแต่น่าเสียดายที่แต่งงานมีครอบครัวแล้ว แต่ก็ไม่แปลกพี่หัวหน้าทั้งดูดีและอบอุ่น ช่วงหลังๆมีความรู้สึกแปลกๆอยู่บ่อยครั้งเหมือนมีคนแอบมองอยู่ตลอดเวลา แต่พอเงยหน้าขึ้นไปมองก็ไม่มีใครจ้องมองอยู่ หรือว่าหนูคิดไปเองกันนะ ทุกๆวันหนูก็ตั้งใจทำงานอยู่เสมอ และวันสุดท้ายของการใช้ชีวิตนักศึกษาฝึกงานก็มาถึง พี่หัวหน้างานและพี่ๆที่ทำงานทุกคนก็นัดกันเพื่อจะเลี้ยงส่งหนูในค่ำคืนนี้ พวกเราตัดสินใจว่าจะไปร้านอาหารที่มีชื่อเสียงแถวบริษัท คืนนั้นหนูกับพี่ๆที่ทำงานเราสนุกกันมาก รับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยพลางพูดคุยกันไปอย่างสนุกสนาน และยังร้องเพลงและลุกขึ้นเต้นด้วยกันอีกด้วยเพราะร้านอาหารแห่งนี้มีบริการตู้คาราโอเกะด้วย คืนนี้หนูมีความสุขจริงๆ ทั้งเรียนจบและผ่านการฝึกงานที่ยากลำบากเพราะงานหนูอยู่ในภาวะที่กดดัน เมื่อเป็นเวลาที่สมควรงานเลี้ยงคืบคลานผ่านไปพี่ๆทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน พี่หัวหน้าอาสาพาหนูไปส่งที่บ้าน หนูรู้สึกเขินมากอยู่พอสมควรที่จะขึ้นรถไปสองต่อสองกับหนุ่มที่มีโปรไฟล์ดีขนาดนี้ และสักพักพี่หัวหน้าก็เอ่ยขึ้นว่าเรานี่มีความรู้สึกไวอยู่นะ เวลาพี่แอบมองเราเราจะรู้สึกตัวตลอดเลย หนูรู้สึกตกใจมากพอสมควรที่ได้พบเจ้าของสายตาที่ทำให้หนูรู้สึกประหม่าพี่หัวหน้าเอื้อมมือมาจับที่ต้นขาของหนูลูบไล้อย่างเบาบาง พี่ขอได้ไหม พี่แอบมองหนูมานานแล้วนะหนูไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกลับตกลงพี่หัวหน้าไปอย่างง่ายๆ แล้วพี่หัวหน้าก็พาหนูไปที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นทางผ่านที่จะไปส่งหนูที่บ้าน